...σε όσους δεν με είδαν ποτέ σαν τον "προσωπικό τους διασκεδαστή"....
...σε όσους δεν μου "έστρωναν μπροστά χαλί και πίσω σκάβαν λάκκο"...
...σε όσους στις δύσκολες στιγμές δήλωσαν έμπρακτα "είμαι παρών"...
...σε όσους με ρώτησαν τι συμβαίνει κι έχω χαθεί, χωρίς να βγάλουν αυθαίρετα συμπεράσματα...
...σε όσους δεν θέλησαν ποτέ να τους χαϊδέψω τ' αυτιά και να τους κολακεύω....
...σε όσους με σεβάστηκαν χωρίς να το διαλαλούν για "αναγνώριση"....
Στους Φίλους μου, που και μόνο η σκέψη τους, μου φέρνει χαμόγελο!