ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 1540
Ημερομηνία εγγραφής : 13/06/2010
Ηλικία : 68
Τόπος : ΑΘΗΝΑ
 | Θέμα: Το μπάσκετ είναι...  Δευ 13 Σεπ - 8:13 | |
| Το μπάσκετ είναι...
Η αυλαία του Μουντομπάσκετ έπεσε. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν με το σπαθί τους το χρυσό και ο γ.γ. της FIBA, Πάτρικ Μπάουμαν, πανηγυρίζει για την καλύτερη διοργάνωση όλων των εποχών. Το μπάσκετ στην Τουρκία γνώρισε πιένες και αποκαλύφθηκε στα μάτια των φίλων του. Τι είναι τελικά το μπάσκετ; Ιδού...
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Τουρκίας ο γ.γ. της FIBA Πάτρικ Μπάουμαν καυχιόταν πως μόλις είχε ολοκληρωθεί η πιο επιτυχημένη διοργάνωση όλων των εποχών.
Εστίαζε βεβαίως κυρίως στο οικονομικό κομμάτι. Διότι επιτυχία χωρίς να μπαίνουν χρήματα σε ταμεία και τσέπες δεν νοείται τη σήμερον ημέρα. Πανηγύριζε, λοιπόν, για το 1 δισεκατομμύριο τηλεθεατές που παρακολούθησαν τους αγώνες της διοργάνωσης σε 200 χώρες του κόσμου. Για τα ρεκόρ τηλεθέασης που σημείωσαν ορισμένα παιχνίδια σε κάποιες χώρες, όπως η Λιθουανία, όπου τρεις από τους αγώνες της Εθνικής έκαναν καλύτερα νούμερα ακόμα και από αναμετρήσεις του Μουντιάλ ποδοσφαίρου. Για τα "χτυπήματα" στο site της FIBA (30 εκατομμύρια επισκέπτες) και στη σελίδα της στο Facebook (πάνω από 100.000 τα μέλη στο σχετικό γκρουπ) και στο Twitter, που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
Όμως η διοργάνωση είναι στην πραγματικότητα επιτυχημένη, διότι αποκάλυψε στα μάτια μας το μπάσκετ. Για την ακρίβεια, πέντε πτυχές του που περιέχουν το ζουμί 16 ημερών γεμάτων όμορφες, άσχημες, μα πάνω απ' όλα αυθεντικά μπασκετικές στιγμές. Στην Τουρκία, λοιπόν, διαπιστώσαμε πως...
Το μπάσκετ είναι...
ατομικό άθλημα!
Ενίοτε. Και πάντως όποτε μπορεί να εμφανιστεί παίκτης ο οποίος να είναι τόσο ξεχωριστός, ώστε να μετατρέπει έναν αγώνα σε one man show. Σε παράσταση για έναν. Στην Τουρκία είδαμε τρεις τέτοιους.
Τον Κέβιν Ντούραντ. Τον αδιαμφισβήτητο MVP της διοργάνωσης, που όταν ο Μάικ Σιζέφσκι αποφάσισε να εμπιστευτεί με κλειστά τα μάτια (ήτοι να μην τον βγάζει από την πεντάδα ούτε για να πάρει ανάσες), εκείνος απλώς οδήγησε τις ΗΠΑ στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Με 33 πόντους στον προημιτελικό με τη Ρωσία, 38 στον ημιτελικό με τη Λιθουανία και... μόλις 28 στον τελικό με την Τουρκία έδειξε ότι βρίσκεται μια κλάση πάνω από όλους τους υπόλοιπους.
Τον Λουίς Σκόλα. Τον συγκλονιστικό Αργεντίνο, που ποτέ δεν απαρνήθηκε την εθνική ομάδα της χώρας του και στην Τουρκία έπαιξε και για όσους δεν ήταν εκεί. Η ανεπανάληπτη παράστασή του στον αγώνα με τη Βραζιλία θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων όσων αγαπούν το μπάσκετ. Με 27 πόντους κατά μέσο όρο ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης κι αν δεν είχε την ατυχία να κάνει τη χειρότερη εμφάνισή του στον προημιτελικό με τη Λιθουανία, η Αργεντινή θα ήταν μέσα στα μετάλλια.
Τον Λίνας Κλέιζα. Τον βασικό υπεύθυνο για το ότι η αποδεκατισμένη Λιθουανία αντί να γυρίσει πίσω με σκυμμένο κεφάλι, έφυγε από την Τουρκία με το χάλκινο μετάλλιο. Σημείωνε 19 πόντους κατά μέσο όρο και είναι χαρακτηριστικό πως ο δεύτερος σκόρερ των Λιθουανών, ο Μάντας Καλνιέτις, είχε τους μισούς (9,5)! Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Άλλωστε το χάλκινο το πήρε μόνος του ο Λίνας με τους 33 πόντους του εναντίον των Σέρβων.
Το μπάσκετ είναι...
τακτική!
Και δη αμυντική τακτική. Δηλαδή ζώνη, η οποία έκανε δυναμική επανεμφάνιση στα... οπλοστάσια των προπονητών. Η Εθνική μας δεινοπάθησε, αφού όλοι οι αντίπαλοί της (πλην Ρώσων) με αυτήν προσπάθησαν να την καταστρέψουν, οι δε Τούρκοι με τους Ισπανούς τα κατάφεραν κιόλας. Ο Τάνιεβιτς στην Τουρκία μάλιστα συνδύασε τη ζώνη με τα πολύ ψηλά σχήματα, ώστε να δημιουργήσει ένα απροσπέλαστο αμυντικό τείχος και να κρύψει τις αδυναμίες του στα γκαρντ, ενώ μέχρι και οι Αμερικανοί, για τους οποίους μέχρι πριν λίγα χρόνια η ζώνη ήταν... άγνωστη λέξη, έβαλαν στο αμυντικό παιχνίδι τους κατά διαστήματα τη συγκεκριμένη διάταξη.
Η ζώνη επιστρέφει λοιπόν και, όπως λέει και ο Ηλίας Ζούρος στο σχόλιό του στο Sport24.gr, αυτό ήταν αναμενόμενο δεδομένου ότι οι κανονισμοί που θα ισχύσουν από αυτή τη σεζόν (με τη γραμμή του τριπόντου να πηγαίνει μισό μέτρο πιο μακριά) ευνοούν τη χρησιμοποίησή της. Αν είναι καλό αυτό για το μπάσκετ ή όχι, θα δείξει. Και πάντως εξαρτάται από τη σκοπιά που το βλέπει κανείς. Ο Ζούρος, ας πούμε, χαίρεται, επειδή ως προπονητής θα έχει ένα ακόμα σημαντικό όπλο στα χέρια του για να κερδίζει. Για τον φίλαθλο από την άλλη δεν είναι και τόσο ωραίο. Ως παθητική άμυνα η ζώνη δεν σπάει τα νεύρα μόνο των επιτιθέμενων παικτών, αλλά και όσων αναζητούν το όμορφο μπασκετικό θέαμα.
Το μπάσκετ είναι...
υπολογισμοί!
Όσα έγιναν στον Γ' και Δ' όμιλο της πρώτης φάσης αποδεικνύουν πως το παιχνίδι δεν παίζεται πάντα εξ ολοκλήρου μέσα στο παρκέ. Καμιά φορά παίζεται και στα μυαλά και τα... μπλοκάκια παικτών και προπονητών, που προκειμένου να πετύχουν τον αντικειμενικό στόχο τους είναι πιθανό να επιλέξουν τους αντιπάλους εκείνους που κατά την άποψή τους είναι πιο βατοί.
Με αυτή τη λογική οι διεθνείς μας επέλεξαν να αποφύγουν τη διασταύρωση με τους Αμερικανούς στα προημιτελικά, γι' αυτό έχασαν από τη Ρωσία και τερμάτισαν στην τρίτη θέση του ομίλου τους. Με την ίδια λογική οι Γάλλοι επέλεξαν να χάσουν από τη Νέα Ζηλανδία, ώστε να μη βρουν μπροστά τους στο πρώτο νοκ άουτ την Εθνική μας, από την οποία συνήθως χάνουν από τα... αποδυτήρια. Βεβαίως οι "τρικολόρ" αποδείχθηκαν αφελείς, καθώς τους ξέφυγε το παιχνίδι και έχασαν με μεγαλύτερη διαφορά απ' όσο έπρεπε, με αποτέλεσμα να πέσουν τελικά πάνω στους οικοδεσπότες Τούρκους. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Το πρόβλημα, ωστόσο, εντοπίζεται στο σύστημα, που δίνει τη δυνατότητα στις ομάδες να επιλέγουν αντιπάλους. Κι ίσως θα έπρεπε η FIBA να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Αντί να γιγαντώνει τις διοργανώσεις προσθέτοντας κι άλλες ομάδες και χαμηλώνοντας το επίπεδο, καλύτερο θα ήταν να βρει ένα καλύτερο σύστημα διεξαγωγής με μικρότερα περιθώρια για υπολογισμούς. Έγινε πολλή συζήτηση στην Τουρκία γι' αυτό.
Το μπάσκετ είναι...
ατμόσφαιρα!Ένα από τα ερωτηματικά πριν αρχίσει η διοργάνωση ήταν ασφαλώς η συμπεριφορά των Τούρκων φιλάθλων. Η απάντηση που έδωσαν οι τελευταίοι ήταν ηχηρή. Η ατμόσφαιρα σε όλα τα γήπεδα ήταν εξαιρετική. Οι κερκίδες είχαν κόσμο και οι Τούρκοι στις εξέδρες ήταν με μία λέξη... ΑΨΟΓΟΙ. Κοντά στην ομάδα τους, με φωνές, τραγούδια, πάθος, κόσμιες και θεμιτές αποδοκιμασίες, αλλά πάνω απ' όλα κύριοι.
Στην Άγκυρα οι πενήντα Έλληνες φίλαθλοι, που ήταν μέσα στους Τούρκους δίχως διαχωριστικές γραμμές και αστυνομία ανάμεσά τους, ύψωσαν την ελληνική σημαία κατά την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου και κανείς δεν είπε το παραμικρό. Κανείς δεν γκρίνιαξε, κανείς δεν αποδοκίμασε. Οι υποψίες περί ζούγκλας πήγαν περίπατο και οι Τούρκοι φίλαθλοι δημιούργησαν σε όλα τα παιχνίδια ατμόσφαιρα στην οποία χαίρεται κανείς να παίζει μπάσκετ. Κι ας είναι αντίπαλος.
Το μπάσκετ είναι...
το ομορφότερο άθλημα!Είδαμε ωραίο μπάσκετ στην Τουρκία. Και άσχετα αν οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν μάλλον εύκολα, τον τίτλο του φαβορί, εντούτοις οι ανατροπές ήταν σημαντικές. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι τρεις από τις τέσσερις ομάδες που στο προηγούμενο Μουντομπάσκετ είχαν τερματίσει στην πρώτη τετράδα, φέτος έμειναν εκτός νυμφώνος. Συμπεριλαμβανομένου του ζευγαριού του τελικού της Σαϊτάμα, Ισπανίας και Ελλάδας (η τρίτη είναι η Αργεντινή).
Πάνω απ' όλα, όμως, έγιναν δύο παιχνίδια που είναι βέβαιο ότι γέννησαν πολυάριθμους νέους θαυμαστές της πορτοκαλί μπάλας. Όσοι είδαν το classico της Νότιας Αμερικής ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Βραζιλία και τον απίθανο ημιτελικό μεταξύ Τουρκίας και Σερβίας, είναι βέβαιο πως ερωτεύτηκαν το μπάσκετ. Το ρεσιτάλ μπάσκετ από τις δύο δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής, με επιστέγασμα το απίστευτο σόου του Λουίς Σκόλα, που πήρε τη νίκη με το "έτσι θέλω", και το συγκλονιστικό φινάλε του ημιτελικού, όπου η νίκη άλλαξε τρεις φορές χέρια μέσα σε 20'' και χρειάστηκε τάπα σε νεκρό χρόνο πάνω σε προσπάθεια για άλει ουπ για να κριθεί οριστικά(!), θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ιστορία των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων.
| |
|
