[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ευλογηµένη η ώρα της εξαιρετικής επανέκδοσης της «Σύντοµης συνάντησης» (Βrief encounter) του Ντέιβιντ Λιν. Μέσα στα εκατό αριστουργήµατα όλων των εποχών. Γιατί κόντρα στο κραυγαλέο µελόδραµα. Γιατί συµπυκνωµένη δύναµη από το πρώτο µέχρι το 86o λεπτό. Γιατί τόσο απλό, τόσο καθαρό, τόσο ευθύγραµµο, τόσο ευαίσθητο και τόσο κοµψό!
Οκτώ τα must αισθηµατικά ροµάντζα από συστάσεως κινηµατογράφου. Ετσι, ανάκατα, χωρίς αξιολογική σειρά. Ολα µε φοβερές ηρωίδες και σκηνοθέτες άνδρες που καταλαβαίνουν καλύτερα από τις γυναίκες της σκηνοθεσίας την άβυσσο της γυναικείας ψυχολογίας. Δύο από Ιταλία: «Senso» του Λουκίνο Βισκόντι µε την Αλίντα Βάλι του 1954. Και από την άλλη, τη λαϊκή πλευρά, «Εγκληµα αγάπης» (Delitto d' amore) του Λουίτζι Κοµεντσίνι µε Στεφανία Σαντρέλι του 1974. Μόλις 28 ετών το φλογερό κορίτσι. Από Γαλλία «Η γυναίκα της διπλανής πόρτας» (La Femme d a cote) του Φρανσουά Τριφό µε Φανί Αρντάν του 1981. Από Ρωσία «Οταν πετούν οι γερανοί» (Lettyat Ζhuravili) του Μιχαήλ Καλατόζοφ µε την πανέµορφη Τατιάνα Σαµοΐλοβα του 1957. Από Αυστρία «Το γράµµα µιας άγνωστης» (Letters fron an uknown woman) του Μαξ Οφίλς µε την Τζόαν Φοντέν του 1948. Δύο και από την Αγγλία. Αµ, τι νοµίζατε. Πως είναι κρυόκωλοι; Μόνο εξωτερικά. Εσωτερικά αιµορραγούν συναισθηµατικά. Μαζί µε το «Βrief encounter» και το «Χορεύοντας µ έναν ξένο» (Dance with a stranger) του Μάικλ Νιούελ και τη µοναδική Μιράντα Ρίτσαρντσον του 1985. Οι «αναλφάβητοι» του θείου Οσκαρ έπρεπε να υποκλιθούν σ αυτή την ερµηνεία που έγραψε Ιστορία! Το masterpiece του Ντέιβιντ Λιν («Λόρενς της Αραβίας» και «Δόκτωρ Ζιβάγκο») ολοκληρώθηκε το 1945. Ο Λιν ήταν µόλις 37 ετών. Πάνω στα ντουζένια του. Και µάλιστα γκέι. Απίστευτο; Καθόλου. Αριστοκράτης επί της ουσίας. Η ευαισθησία του, η απροσµέτρητη γοητεία του. Η «συνάντηση» για µένα είναι η καλύτερη ταινία του. Το σενάριο από το θεατρικό του Νόελ Κάουαρντ «Still Life». Τρεις γραφιάδες ανάµεσά τους ο Ντέιβιντ Λιν παρέα µε Αντονι Χάβελοκ - Αλαν και Ρόλαντ Νιµ το ακτινογράφησαν, το τεµάχισαν, το ζωντάνεψαν και ως µινιµαλιστικό, σεναριακό επίτευγµα στη σκηνοθεσία το παρέδωσαν. Το στόρι είναι τόσο απλό όσο και οι τρεις λέξεις που εµπνέουν κάθε κινηµατογραφικό, µικρό ή µεγάλο γεγονός. Τουτέστιν, boy meets girl. Αγόρι συναντάει κορίτσι. Από εκεί και πέρα όλα είναι συνηθισµένα. Κι όµως. Ολα κόντρα καµωµένα. Μα πώς;
Η Λόρα (Σίλια Τζόνσον), νοικοκυρά, σύζυγος και µητέρα δύο µικρών παιδιών, πηγαινοέρχεται µε το τρένο για ψώνια σε µια µεγαλύτερη πόλη από το δικό της χωριό.
Οπως κάθε Αγγλίδα που εκτελεί τα καθήκοντά της σαν ρολόι ζωντανό. Συνηθισµένο κι αυτό. Συνηθισµένο για κάθε Αγγλο και το τρένο. Συνηθισµένος και ο σταθµός. Συνηθισµένος και ο καπνός από το φουγάρο της ατµοµηχανής. Συνηθισµένη και η καφετέρια. Την ίδια συνηθισµένη διαδικασία ακολουθεί και ένας συνηθισµένος παθολόγος µε το όνοµα Αλεκ Χάρβι (Τρέβορ Χάουαρντ). Συνηθισµένο και το ντύσιµό τους. Συνηθισµένη και η τυχαία συνάντησή τους. Συνηθισµένη και η τυπική συµπεριφορά τους. Συνηθισµένα και τα λόγια τους. Για τον καιρό. Για τις δουλειές τους. Για την οικογένειά τους. Περί ανέµων και υδάτων. Ολα τόσο συνηθισµένα. Ολα τόσο διαφορετικά. Τόσο καταλυτικά. Τόσο αισθηµατικά. «Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, ούτε η δυστυχία ούτε η ευτυχία» λέει µέσα της, στον εαυτό της, η Λόρα. Δυσδιάκριτα τα όρια ανάµεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία, «λέει» πλαγίως ο Ντέιβιντ Λιν. Ετσι όλα αλλάζουν. Το συνηθισµένο µεταµορφώνεται στο αντίθετό του. Το ξεχωριστό και ανατρεπτικό. Το τρένο σύµβολο σεξουαλικό. Οµως είναι σκοτεινό και εκπέµπει καπνό. Αρα νέφος... Αρα η σχέση δεν ολοκληρώνεται σαρκικά. Αρα ο συµβολισµός εντελώς διαφορετικός. Θέλουν να ενωθούν αλλά το «νέφος», οι συνθήκες και οι συµβάσεις πνίγουν τα αισθήµατα τα δυνατά. Αρα αιµχάλωτοι και όµηροι µιας (κοινωνικής) συµµετρίας. Αφού οι συµβάσεις, οι τύποι, το πρόγραµµα καθορίζουν τα πάντα, ακόµα και την ψυχή. Αφού οι άνθρωποι προορισµένοι, σαν τα τρένα, µονίµως να ακολουθούν την ίδια, συγκεκριµένη διαδροµή. Τότε η ασυµµετρία των αισθηµάτων είναι κίνδυνος - θάνατος. Το τρένο θα εκτροχιαστεί. Ετσι το σύµβολο του «τρένου» από σεξουαλικό αποκτάει βαρύτητα κοινωνική. Μέσα σ αυτή τη µονότονη, καθηµερινή διαδροµή, µέσα σ αυτά τα συνηθισµένα βαγόνια, τη συνηθισµένη αµαξοστοιχία, τους συνηθισµένους σταθµούς, ο Ντέιβιντ Λιν ανατέµνει τη δική µας ρουτίνα. Οχι µόνο τη βρετανική, αλλά κάθε κοινωνίας, τη µονότονη, συµµετρική, προγραµµατισµένη ζωή!
Ταυτόχρονα το «τρένο» και οι «σταθµοί» είναι τα σηµεία µια προσωρινής, διαµετακοµιστικής, διαδροµής. Το όχηµα που µε µεταφέρει από εδώ µέχρι εκεί. Ταξιδιώτης προσωρινός. Εποµένως τα αισθήµατα έχουν ηµεροµηνία λήξεως. Με ελευθερώνουν προς στιγµήν. Ετσι το «κλουβί» (το βαγόνι) λειτουργεί και σαν εφαλτήριο µιας προσωρινής ελευθερίας. Τα αισθήµατα εγκλωβισµένα µέσα στο «βαγόνι» της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα όµως ελεύθερα για µια µικρή παρασπονδία. Το ταξίδι µικρό. Η διαδροµή, δηλαδή η συνάντηση, είναι σύντοµη. Δηλαδή το «απαγορευµένο» από τις κοινωνικές προκαθορισµένες συµβάσεις εµπεριέχει µικρή δόση ελευθερίας. Παντρεµένοι και οι δυο. Ε, λίγη απιστία µπορεί στον γάµο τους να κάνει καλό. Αλλά µέχρι εδώ. Οπως λέει και σ έναν στίχο του ο Κιτς: «Ενα τεράστιο ειδύλλιο µε σύµβολο το σύννεφο»!
Ο Νόελ Κάουαρντ υπογράφει µια συµπυκνωµένη δραµατουργία που όµοιά της σπανίως έχουµε δει. Το ίδιο και η σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Λιν. Η καθαρότητα του στόχου του, µοναδική. Η οικονοµία των εκφραστικών του µέσων τόσο µοντέρνα όσο κάθε πρωτοπορία καλλιτεχνική. Η κλασική, ακαδηµαϊκή, αφήγηση περιέχει δεκάδες νοήµατα που υπογείως ανατρέπουν τη µονόχνωτη και ευθύγραµµη γραφή. Ετσι, κόντρα στο ιταλικό µελόδραµα. Ετσι, οι κορυφώσεις είναι αόρατες. Ετσι, οι καρδιές που σπαράσσουν και προσωρινά τσαλακώνουν το πρόγραµµα και τις συµβάσεις είναι διακριτικές και χαµηλόφωνες. Μόνο το κοντσέρτο για πιάνο Νο 2 του Ραχµάνινοφ είναι δυνατό. Και έτσι η ευαισθητοποίηση του θεατή προκαλείται από υπόγειες, µικρές, ανεπαίσθητες σεισµικές δονήσεις. Γιατί τα µεγάλα, ανιδιοτελή αισθήµατα είναι σαν την καρδιά. Χτυπάει, αλλά κανείς δεν την βλέπει. Αντέστε. Για µια σύντοµη συνάντηση µε το 1945 και το πιο µοντέρνο Σινεµά!
tanea.gr
Κυρ 14 Απρ - 3:26 από 
