Οτι αφορά τήν υγεία μας!!!!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]



Μια γνωστή παρενέργεια του Botox είναι η αδυναμία του ανθρώπου να εκφράζει πλήρως τα συναισθήματα. Σύμφωνα με νέα έρευνα, ακόμα μια παρενέργεια είναι η αδυναμία του να αισθάνεται πλήρως τα συναισθήματα.

Το Botox, μια δημοφιλής ένεση κοσμητικής, χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των ρυτίδων του προσώπου και αποτελείται από μια εξαιρετικά τοξική πρωτεΐνη, την αλλαντική τοξίνη.

Το botox δρα παραλύοντας προσωρινά τους μυς που προκαλούν τις ρυτίδες. Αυτό σημαίνει ότι δεν φαίνονται ρυτίδες αλλά ούτε και κίνηση των μυών, γεγονός που θα μπορούσε να έχει περισσότερο σημαντικές συνέπειες από το να δείχνει απλώς παγωμένη μια έκφραση, ανακάλυψαν οι ερευνητές.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι εκφράσεις του προσώπου μπορεί επίσης να επηρεάσουν τις συναισθηματικές εμπειρίες. Έτσι ένας άνθρωπος με περιορισμένη ικανότητα για εκφράσεις του προσώπου μπορεί ενδεχομένως να έχει και περιορισμένη ικανότητα να νιώθει συναισθήματα.

Ο ερευνητής Joshua Davis, του Barnard College στη Νέα Υόρκη, δήλωσε ότι με το Botox ένας άνθρωπος μπορεί να ανταποκριθεί κατά τα άλλα φυσιολογικά σε ένα συναισθηματικό γεγονός, όπως μια θλιβερή σκηνή έργου, αλλά θα έχει λιγότερη κίνηση στους μυς του προσώπου και επομένως λιγότερες πληροφορίες προς τον εγκέφαλο σχετικά με την έκφραση του προσώπου.

Επιτρέπεται έτσι η εξέταση της υπόθεσης αν οι εκφράσεις του προσώπου και οι πληροφορίες από τις αισθήσεις προς τον εγκέφαλο μπορούν να επηρεάσουν τα συναισθήματα.

Οι Davis και Ann Senghas έδειξαν σε ανθρώπους βίντεο με συναισθηματικά φορτισμένο περιεχόμενο, πριν και μετά την έγχυση Botox, ή Restylane, μια ουσία που εγχύεται στα χείλια ή τις ρυτίδες και γεμίζει το χαλαρωμένο δέρμα. Το Restylane χρησιμοποιήθηκε συγκριτικά, επειδή δεν περιορίζει τις κινήσεις των μυών.

Τα ευρήματα ευθυγραμμίζονται με μια ιδέα που υποδείχτηκε πριν από 100 χρόνια ότι οι πληροφορίες από τις εκφράσεις του προσώπου στον εγκέφαλο μπορούν να επηρεάσουν την εμπειρία των συναισθημάτων, ανακοίνωσαν οι ερευνητές. Η απλή πράξη του χαμόγελου, για παράδειγμα, μπορεί να βοηθήσει κάποιον να νιώσει χαρούμενος, ενώ η συνοφρύωση μπορεί να του χαλάσει τη διάθεση.

Πηγή: iatronet.gr

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Τα μικρά μαύρα έντομα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από όσο πιστεύουμε, καθώς μεταφέρουν στον άνθρωπο και κυρίως στα μωρά την παρασιτική νόσο, το γνωστό Καλααζάρ, ασθένεια που προσβάλλει τους σκύλους! Πώς γίνεται αυτό; Ένα τσίμπημα από τη μικρή φλεβοτόμο σκνίπα, η οποία λίγο πριν είχε ρουφήξει αίμα από σκύλο που πάσχει από τη νόσο, είναι αρκετό για να κάνει τη ζημιά!

Στη χώρα μας, μάλιστα, καταγράφονται περίπου 50 κρούσματα κάθε χρόνο, αλλά έχουν υπάρξει χρονιές που ο αριθμός ξεπερνούσε τα 80 περιστατικά.

Το επικίνδυνο τσίμπημα για την ασθένεια προέρχεται από τη θηλυκή σκνίπα η οποία αναζητά αίμα μόνο για να ωοτοκήσει και όχι για να τραφεί, όπως τόνισε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου ο κ. Βασίλης Κοντός, καθηγητής του Κτηνιατρικού Τομέα στη Σχολή Δημόσιας Υγείας.

Τα περισσότερα περιστατικά μόλυνσης ανθρώπου με λεϊσμανίαση αφορούν σε νήπια που έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ οι πιο ευάλωτοι ενήλικες είναι οι ανοσοκατεσταλμένοι, σύμφωνα με τον καθηγητή παιδιατρικής Δημήτρη Καφετζή.

Όταν προσβληθεί ένα παιδί, προκαλείται πανικός στην οικογένεια, γιατί τα συμπτώματα της νόσου συγχέονται με τη λευχαιμία! Ωστόσο, μια απλή εξέταση αίματος βάζει τέλος στη σύγχυση, ενώ ακολουθεί εξέταση μυελού των οστών για ταυτοποίηση του παθογόνου παράγοντα και έναρξη της θεραπείας.

Η λεϊσμανίαση στον άνθρωπο είναι σπλαχνική - και όχι δερματική- και εκδηλώνεται με επίμονο πυρετό που φτάνει τους 38ο C και διαρκεί εβδομάδες.

«Το παιδί παρουσιάζει επίσης ωχρότητα, γιατί το παράσιτο προκαλεί αναιμία και διόγκωση του σπλήνα. Παλιότερα η θεραπεία κρατούσε ένα μήνα, συχνά χρειαζόταν επανάληψη για δεύτερο μήνα και επειδή ήταν τοξική και ενέσιμη, καθώς γίνονταν με ενώσεις αντιμονίου, έπρεπε ο μικρός ασθενής να παραμείνει στο νοσοκομείο για όλο το διάστημα» εξήγησε ο κ. Καφετζής και συνέχισε: «Σήμερα, η αντιμετώπιση είναι πολύ πιο απλή, χορηγούνται δύο δόσεις φαρμάκου σε δύο ημέρες και στο μικρό ποσοστό των παιδιών που παρουσιάζουν υποτροπή επαναλαμβάνεται η θεραπεία».

Η προστασία των σκυλιών με αντιπαρασιτικές αμπούλες και κολάρα δεν προστατεύει μόνο τα τετράποδα από τη λεϊσμανίαση αλλά και τους ανθρώπους, καθώς μειώνει την πιθανότητα να τα τσιμπήσει η φλεβοτόμος σκνίπα και στη συνέχεια να τσιμπήσει κάποιο παιδί, μεταφέροντας έτσι τη μόλυνση.

Το κολάρο Scalibor προστατεύει τους σκύλους από τη λεϊσμανίαση για 3 μήνες, ενώ το αντιπαρασιτικό οπλοστάσιο ολοκληρώνεται με την αμπούλα τοπικής χρήσης Exspot που περιέχει περμεθρίνη 65% και εξασφαλίζει αντιπαρασιτική προστασία για ένα μήνα, όπως εξηγεί η Σοφία Μπουτσίνη, κτηνίατρος-παρασιτολόγος και υπεύθυνη του Εθνικού Εργαστηρίου Αναφοράς για τα Παράσιτα στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Αθηνών.


zougla.gr

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Ιταλοί γιατροί κατάφεραν, με τη χρήση βλαστοκυττάρων, να αποκαταστήσουν την όραση σε δεκάδες ανθρώπους, οι οποίοι είχαν τυφλωθεί από εγκαύματα λόγω καυστικών χημικών ουσιών (π.χ. ισχυρών καθαριστικών) ή έκθεσης σε υπερβολική θερμοκρασία. Σε μερικές περιπτώσεις επετεύχθη σχεδόν πλήρης αποκατάσταση της όρασης (0,9 στη σχετική κλίμακα, όπου η τέλεια όραση αντιστοιχεί στο 1).

Η σχετική έρευνα - η μεγαλύτερη και πιο μακρόχρονη του είδους της διεθνώς- διεξήχθη από ερευνητές του Κέντρου Αναγεννητικής Ιατρικής «Στέφανο Φεράρι», υπό την Γκρατσιέλα Πελεγκρίνι του πανεπιστημίου της Μοντένα, και παρουσιάστηκε στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuter.

Συνήθως ο κερατοειδής χιτώνας αποκαθιστά μόνος του τη ζημιά, χρησιμοποιώντας τα βλαστοκύτταρα από το δίσκο γύρω από την ίριδα. Όμως, σε μερικούς ασθενείς με εγκαύματα ο δίσκος αυτός έχει καταστραφεί και ο χιτώνας αναπτύσσεται εκ νέου από κύτταρα που καλύπτουν το ασπράδι του ματιού. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε ο χιτώνας δεν είναι διαφανής. Στις περιπτώσεις αυτές, μια συμβατική μεταμόσχευση κερατοειδούς χιτώνα παρέχει πρόσκαιρη μόνο ανακούφιση, επειδή σταδιακά ο χιτώνας ξαναθολώνει και η όραση χάνεται κι αυτή.

Οι Iταλοί ερευνητές εξήγαγαν βλαστικά κύτταρα από το δίσκο της ίριδας του υγιούς ματιού, τα καλλιέργησαν στο εργαστήριο και εν συνεχεία τα εμφύτευσαν στο προβληματικό μάτι, αναδημιουργώντας έτσι τελικά έναν υγιή κερατοειδή χιτώνα, που εμφανίζει σταθερότητα και δεν ξαναθολώνει.

Η νέα μέθοδος δεν αφορά σε ανθρώπους με βλάβη στο οπτικό νεύρο ή με εκφύλιση της ωχράς κηλίδος, που έχουν να κάνουν με τον αμφιβληστροειδή φακό και όχι με τον κερατοειδή χιτώνα. Ούτε, σύμφωνα με τους Ιταλούς επιστήμονες, η νέα τεχνική μπορεί να βοηθήσει άτομα που είναι τελείως τυφλά και από τα δύο μάτια, επειδή οι γιατροί χρειάζονται έστω ένα μικρό τμήμα υγιούς ιστού, για να εξάγουν τα αναγκαία βλαστοκύτταρα.

πηγή: ΑΠΕ