Στον περίβολό μας :::: Δομικα συστατικα της Ζωης

Στον περίβολό μας ::::Δομικα συστατικα της Ζωης??
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
H ανω αναπαρασταση φιλοδοξει να περιγραψει την δομη απλων βραχων που περιφερονται περι τον Ηλιο σε τροχιες περαν του Ποσειδωνος, στην λεγομενη Ζωνη Κώυπερ (Kuiper Belt), στην οποια συνυπαρχουν με Πλανητες-Νανους οπως ο Πλουτων (διαμ. 2.300 χλμ. με δορυφορους Υδρα, Νυξ, Χάρων), και η Ερις (διαμ. 2.450 χλμ. με δορυφορο Δυσνομία). Η θερμοκρασια επιφανείας εκει ειναι -235 Κελσιου. Η Ερις και ο Πλουτων σκεπαζονται μερικως απο παγο, αζωτου (90%) και μεθανιου (10%).Η μεση αποσταση απο τον Ηλιο ειναι 6 δισεκ. χλμ. (Πλουτων) και 15 δισεκ. χλμ. (Ερις). Η μεση αποσταση της Γαιας μας ειναι 0,15 δισεκατομ. χλμ.. Δεκαδες αλλα σωματα νανοπλανητικης ταξεως μεγεθους συνυπαρχουν με 70.000 σωματα ενδιαμεσου μεγεθους και εκατομμυρια απλων βραχων υπο τις ιδιες συνθηκες ακτινοβολιας και θερμοκρασιας. Περιπου 1.000 απο τα μεγαλυτερα εχουν ηδη απεικονισθει και φωτογραφηθει απο το διαστημικο τηλεσκοπιο Χαμπλ (Hubble). Για να εξηγηθει η πολυχρωμια των βραχων αυτων (αποχρώσεις ερυθρου, γαλαζιου, λευκου), επιστημονες της ΝΑSΑ συνελαβαν την ιδεα του μοντελου στην ανω αναπαρασταση, κατοπιν προσομοιωσεων που ελαβαν υποψη την χημεια και την θερμοκρασια των βραχων. Ο πυρηνας ειναι πετρωδης, επικαλυπτομενος απο υδατινο παγο, επανω στον οποιο επικαθεται στρωμα οργανικων ενωσεων. Η κρουστα ειναι το ιδιο οργανικο υλικο που εχει υποστει ακτινοβοληση απο ιοντα πλασματος ηλιακης προελευσεως, απο διαστρικη ακτινοβολια και συγκρουσεις με λεπτη διαστημικη σκονη.Τα διαφορετικα χρωματα προερχονται απο διαφορετικους βαθμους φθορας της κρουστας, που αποκαλυπτουν τα υποστρωματα σε διαφορετικους βαθμους. Το λευκο οφειλεται στην αναβλυση του παγου, οπως συμβαινει στην Εριδα. Η ακτινοβολια ενεχει την δυνατοτητα να μετατρεψει τα βασικα συστατικα του στρωματος αμεσως κατω της κρουστας (αζωτο, μεθανιο, αμμωνια, ανθρακα) σε πολυπλοκα οργανικα μορια (αλδευδες, κετονες, αιθανιο). Το καταλληλο μειγμα υλικων, οταν επιτευχθει και ακτινοβοληθει, ειναι δυνατον να παραξει ακομη και βιολογικα υλικα, π.χ. αμινοξεα. Τετοια εχουν ανιχνευθει μεσω φασματοσκοπιας ηδη σε νεφελωματα, αλλά και σε κομητες.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ερις και Δυσνομια ποζαρουν, μονο για τις διοπτρες μας, φορωντας μονον Σανελ Νο 5. Η Ερις μας εγινε γνωστη για πρωτη φορα το 2004, με την ελευσή της στο κεντρο του εστιασμου των διοπτρων μας.....Eχει μια πολυ ελλειπτικη τροχια περι τον Ηλιο, που την απομακρυνει παρα πολυ (σχεδον 22 δισεκ. χλμ.) στο αφηλιό της, στα παγερα βαθη της Ζωνης Κώυπερ, στα ορια του Ηλιακου μας συστήματος.
eisai edw?

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Φωτογραφια μετεωριτη που ανευρεθη το 2008 στην Ανταρκτικη. Ανηκει στην οικογενεια των ανθρακωδων μετεωριτων, οι οποιοι απεδειχθη οτι φερουν εκατονταδες οργανικα μορια, ακομη και αμινοξεα, τους ακρογωνιαιους λιθους των πρωτεινων. Η σημαντικη πολυπλοκοτητα των ενωσεων αυτων, πολλες των οποιων περιεχουν θειο, αζωτο, οξυγονο, φωσφορο, εχρησιμευσε σαν αντεπιχειρημα στην θεωρια της Πανσπερμιας, της ιδεας δηλαδη οτι συστατικα στοιχεια της εμβιου ζωης στην Γαια εισέδυσαν μεσω μετεωριτων και κομητων. Το αντεπιχειρημα ειναι οτι, η πολυπλοκοτητα αφηνει λιγες ευκαιριες στην εξελιξη μεσω επιλογης του καταλληλοτερου, καθοσον η προσφορα των μετεωριτων συμπεριλαμβανει σχεδον το τελικο προιον της διαδικασιας της εξελιξεως. Ο ανω μετεωριτης προσφερει μια διεξοδο απο αυτο το αδιεξοδο. Εκτος των αμινοξεων γλυκινης και αλανινης και πολλων αλλων οργανικων ενωσεων, απελευθερωνει σε μεγαλες ποσοτητες το αεριο αμμωνια, κατοπιν υδροθερμικης επεξεργασιας (υψηλη ατμοσφαιρικη πιεση και θερμοτητα). Οι συνθηκες αυτες προσομοιαζουν στο περιβαλλον της αρχεγονου γηινης επιφανειας. Η αμμωνια παιζει πρωταρχικο ρολο στην συνθεση των αμινοξεων, αλλα και των βασεων των μορίων του DNA. Mεχρι τωρα δεν ηταν κατανοητο το "ποθεν" της αμμωνιας. Παρολον που το αζωτο υπηρχε αφθονο στην επιφανεια της αρχεγονου Γαιας, οι περιβαλλουσες συνθηκες δεν επετρεπαν την συνθεση ελευθερας αμμωνιας. Με την ερευνα αυτη ενισχυεται η ιδεα της Πανσπερμιας. Εγινε απο επιστημονες του Πανεπιστημιου της Αριζονα και δημοσιευεται στις Ανακοινωσεις της Εθνικης Ακαδημιας Επιστημων των ΗΠΑ (PNAS). Γλυκινη ευρεθη και στήν κομήτη Αγρια 2 (Wild 2), διαμετρου 5 χλμ., το 2004 απο το διαστημοπλοιο Σταρνταστ της NASA.

Ο μετεωριτης Μερτσισον (Murchison) κατεπεσε στην Αυστραλια το 1969 και εγινε ο πλεον διασημος ανθρακωδης μετεωριτης ολων των εποχων. Σε πρωτη φαση, με αναζητηση συγκεκριμενων οργανικων ενωσεων, που τελικα ευρεθησαν, συμπεριλαμβανομενων πολλων αμινοξεων, ο λογος ηταν για μια πληθωρα 150 οργ. ενωσεων. Ερευνα που εδημοσιευθη τον Φεβρουαριο του 2010 απο τον Φιλιππ Σμιττ-Κοππλιν του Πανεπιστημιου του Μοναχου, χωρις συγκεκριμενες ενωσεις σαν στοχους των αναζητησεων και με την βοηθεια των τελειοτερων φασματογραφικων μεθοδων, ο Μερτσισον ευρεθη να περιεχει 14.000 περιπου οργ. ενωσεις με συμμετοχη θειου, αζωτου, φωσφορου, οξυγονου, υδρογονου. Οι περισσοτερες απο αυτες ησαν αγνωστες στην Χημεια εως τωρα. Λαμβανομενης υποψη και της Στερεοχημειας των, το πληθος των ενωσεων ανερχεται σε πολλα εκατομμυρια. Διαπιστωνεται λοιπον το αξιοπεριεργο φαινομενο οτι, η ποικιλομορφια των δυνατοτητων στο αρχεγονο Ηλιακο συστημα ηταν πολυ ευρυτερη απ'οτι στην σημερινη μας Γαια. Ο Μερτσισον, οπως ολα τα θραυσματα κομητων, εδημιουργηθη προ 4,65 δισεκ. ετων, πιθανως πριν ακομη υπαρξει ο Ηλιος. Οι ερευνητες εικαζουν αιτιολογημενως οτι, ο μετεωριτης διεπερασε πυκνα νεφελωματα αεριων και διαστημικης σκονης, πλουσια σε οργ. ενωσεις, οπου και εγινε ο εμπλουτισμος του. Τα νεφελωματα αυτα ησαν γενεσιουργα σπάργανα, απο την βαρυτικη καταρρευση των οποιων προηλθε ο Ηλιος. Ειναι μια διαδικασια που παρατηρειται μεσω τηλεσκοπιων αυτην την στιγμη σε νεφελωματα σε αλλα σημεια του Συμπαντος, οπου εχουν ηδη ανιχνευθει πολυπλοκες οργανικες ενωσεις μεσω φασματοσκοπιας. Ο Φιλιππ Σμιττ-Κοππλιν ισχυριζεται οτι, πλεον λεπτομερης μελετη του μετεωριτη θα δωσει και την χρονικη διαδοχη συνθεσεως των μοριων.

Ερευνες μετεωριτων, που ειναι θραυσματα αστεροειδων ή κομητων, εχουν καταληξει στο παρελθον στο συμπερασμα οτι, τα αμινοξεα που ευρεθησαν σε μετεωριτες ολων των ειδων ειναι κατα πλειοψηφιαν αριστεροστροφα σπειροειδη. Το ιδιο ισχυει και για την συντριπτικη πλειοψηφια των πρωτεινων και αμινοξεων που συμμετεχουν στις λειτουργιες της εμβιου ζωης στην Γαια μας. Ειναι λοιπον αυτο ακομη ενα επιχειρημα υπερ της Πανσπερμιας? Η καθαρα χημικη συνθεση των αμινοξεων αυτων δεν ευνοει τα αριστεροστροφα σπειροειδη εναντι των δεξιοστροφων, και η απολυτως φυσιολογικη κατασταση θα ηταν η ιση παρουσια των δυο στην φυση. Ερευνητες Γαλλοι και Γερμανοι του Πανεπιστημιου των Παρισιων και του Ινστιτουτου Μαξ Πλανκ μολις ανεκαλυψαν τον μιτο της Αριαδνης, μια σημαντικη ανακαλυψη που οδηγει στην διαλευκανση του γριφου. Ο Ούβε Μάιερχένριχ και συνεργατες του κατεδειξαν τον τροπο με τον οποιο αριστεροστροφα σπειροειδη ειναι δυνατον κατα πλειοψηφιαν να παραγονται στο Συμπαν και, εποχουμενα κομητων και μετεωριτων, να καταφθανουν στην Γαια για να συμμετασχουν στο παρτυ της εμβιου ζωης εδω. Ενα μειγμα απλων μορίων και ενωσεων, συμπεριλαμβανομενων μεθανιου, αμμωνιας, υδρογονου και ύδατος, σε πολυ χαμηλες θερμοκρασιες υπο το μηδεν, εκτιθεται σε υπεριωδη ακτινοβολια. Το υπεριωδες φως ειναι ομως κυκλικως πολωμενο, οχι γραμμικως, οπως ειναι το συνηθισμενο. Αυτο αντιστοιχει στις συνθηκες που κυριαρχουν σε ενα νεφελωμα γυρω απο ενα νεαρο αστρο κατα τις αρχικες φασεις της δημιουργιας του. Εκει το φως πολωνεται κυκλικως απο τα ηλεκτρικως φορτισμενα σωματιδια της διαστημικης σκονης, οπως αυτα ευθυγραμμιζονται με τις δυναμικες γραμμες των μαγνητικων πεδιων. Τα πειραματα αυτα κατεληξαν στην δημιουργια αριστεροστροφων και δεξιοστροφων σπειροειδων αμινοξεων, οπου ομως τα αριστεροστροφα αμινοξεα πλειοψηφουν κατά ελαφρως πλεον του 1%. Το ποσοστο αυτο ειναι το ιδιο ακριβως οσον αφορα στην υπεροχη των αριστεροστροφων στους μετεωριτες, οπως προέκυψε απο τις ερευνες της ΝΑSA. Η συμπτωση αυτη δεν ειναι δυνατον να ειναι εντελως τυχαια, και ειναι ισχυρο επιχειρημα για την διαστημικη καταγωγη των πρωτων αμινοξεων επι της Γαιας μας. Ταυτοχρονα ομως ειναι γνωστο οτι, ανισες αρχικες κατανομες αριστεροστροφων και δεξιοστροφων σπειροειδων σε ενα μειγμα, μετα παροδο χρονου θα καταληξουν σε νεα ισορροπια, οπου οι δυο μορφες αντιπροσωπευονται εξισου (racemisation). Για τον λογο αυτον θα χρειασθουν περαιτερω πειραματα που θα καταδειξουν τους μηχανισμους με τους οποιους η αρχικη ανισοκατανομη των δυο μορφων διατηρειται και συντηρειται κατα το μακρυνο ταξιδι απο τα νηπιοτροφεια των αστρων μεχρι την Γαια μας.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ο Γαλαξιας που απεικονιζεται σε οπτικη ληψη ειναι ο TN J0924-2201, σε αποσταση 12,5 δισεκ. ετων φωτος, ο πλεον απομακρος γνωστος ραδιο-Γαλαξιας. Με την βοηθεια του FOCAS, καμερας και φασματογραφου αμυδρων αντικειμενων, προσηρτημενου στο ιαπωνικο τηλεσκοπιο Subaru στην Χαβαη, Ιαπωνες αστρονομοι των Πανεπιστημιων Κυοτο και Εχιμε διεπιστωσαν την υπαρξη ανθρακα εκει, καθως ειδαν την γραμμη εκπομπης CIVλ1549 του ανθρακα (βελος). Γινεται σαφες για πρωτη φορα οτι, ανθρακας ηταν ηδη υπαρκτος σε διαστημα μικροτερο του ενος δισεκ. ετων απο την γενεση του Συμπαντος. (Το παρον Συμπαν εχει ηλικια 13,477 δισεκ. ετη). Αλλα αυτο ηταν συνεπεια του γεγονοτος οτι οι πρωτες Υπερκαινοφανεις εκρηξεις συνεβησαν ηδη 250 εκ. ετη μετα την γενεση. Ανθρακες λοιπον ο θησαυρος. Απο το συνολικο φασμα του γαλαξιακου νεφελωματος του TN J0924-2201 προκυπτει η διαπιστωση οτι η χημικη του εξελιξη ηταν γενικως πολυ προχωρημενη σε τοσο πρωιμη εφηβικη ηλικια.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ερευνητες της NASA υπο τον M. Callahan του Κεντρου Διαστημικων Ερευνων και Αστροβιολογιας Goddard υπεβαλαν 12 ανθρακωδεις χονδριτες μετεωριτες σε πολυ υψηλης ευκρινειας φασματογραφια μαζας υγρης χρωματογραφησεως με πολυ αυστηρο πρωτοκολλο, ωστε να αποφευχθει η προσμειξη γηινων υλικων. Ο στοχος ηταν να κριθει εαν, και ποια, νουκλεικα οξεα περιεχονται, ωστε να καταδειχθει με ακρα πειστικοτητα η διαστημικη προελευση βασικων συστατικων της εμβιου ζωης. Σε 11 μετεωριτες ευρεθη αδενινη, μια απο τις νουκλεικες βασεις. Οι μετεωριτες Μερτσισον και Νουνατακς περιεχουν 3 πουρινες (οπως ειναι και η αδενινη) που ειναι αναλογες των νουκλεικων βασεων του DNA, αλλα δεν απαντωνται στην εμβιο Χημεια της Γαιας, συνεπως ειναι σαφως διαστημικης προελευσεως: πουρινη, 2,6-διαμινοπουρινη και 6,8-διαμινοπουρινη. Εργαστηριακες αντιδρασεις κατεδειξαν τον τροπο της συνθεσεως των σε αβιοτικες συνθηκες μεσω της χημειας του αμμωνιουχου κυανιου. Πιθανολογειται οτι η συνθεση εγινε στην Ζωνη των Αστεροειδων, ή σε καποιο νεφελωμα που προυπηρξε, σε αυτην την θεση του ηλιακου πρωτοδισκου ή σε παρομοιο περιβαλλον. Φαινεται λοιπον κατ' αρχην οτι υπηρχαν περισσοτερα διαθεσιμα δομικα υλικα για την γενεση της ζωης, μερικα μονον απο τα οποια τελικως ετεθησαν σε χρηση απο την ζωη που προεκυψε στον πλανητη μας. Οι μετεωριτες επαιξαν τον ρολο κιβωτιων εργαλειων, που προσεφεραν ευρεια επιλογη δυνατοτητων.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
melisoyles

Στην αναπαρασταση βλεπουμε γραφένιο, που το διαστημικο τηλεσκοπιο υπερυθρων Spitzer της NASA ανεκαλυψε στους δυο δορυφορους Γαλαξιες του δικου μας Γαλαξια, τα Μικρο και Μεγαλο Νεφη Μαγγελανου, ορατων απο το Ν. ημισφαιριο. Tο γραφενιο ειναι επιπεδο φυλλο ατομων ανθρακα, παχους ενος μονον ατομου. Ανεκαλυφθη σε 'πλανητικα νεφελωματα', που ειναι στοιβαδες του εσωτερικου ενος αστερα που αργοπεθαινει, και εκτοξεύει σε συσπασεις θανατου τα υλικα του, με τα χημικα στοιχεια που συνεθεσε στην διαρκεια της ζωης του. Ειναι η πρωτη ανακαλυψη γραφενιου στο διαστημα.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Aριστερα ανω ειναι το μοριο C₇₀, που ανεκαλυφθη στις ιδιες περιοχες, για πρωτη φορα εκτος του Γαλαξια μας. Δεξια ανω ειναι το μοριο του C₆₀, αποτελουμενο απο 60 ατομα ανθρακα σε διαταξη κανονικου στερεου. Η οικογενεια ολων των παρομοιων μοριων, ατομων ανθρακα σε διαταξη κανονικου στερεου, ειναι τα 'φουλλερενια'. Το μικροτερο ειναι το δωδεκάεδρο C₂₀. Το C₆₀ ανεκαλυφθη στο Μικρο Νεφος Μαγγελανου, σε μορφη νεφους που εχει μαζα ισοδυναμη με 15 μαζες Σεληνης. Αυτο κατεδειξε για πρωτη φορα οτι τα 'φουλλερενια', καθως και αλλα πολυπλοκα μορια, δημιουργουνται στο διαστημα σε συνθηκες περιβαλλοντος πλουσιου σε υδρογονο. Πιστευεται οτι το γραφενιο και τα λοιπα φουλλερενια παραγονται οταν τα κρουστικα κυματα των αστρικων ανεμων που προερχονται απο τις συσπασεις του θνησκοντος αστερα οδηγουν υδρογονωμενους κοκκους αμορφου ανθρακα σε συγκρουσεις και τους διασπουν, και μετα συμπιεζουν τα προιοντα της διασπασεως. Εκφραζεται η αποψη οτι κρισιμο ρολο παιζει εδω το οτι ο δορυφορος Γαλαξιας Μικρο Νεφος Μαγγελανου εχει μεταλλικοτητα χαμηλης σταθμης, και επομενως δεν υπαρχουν βαρεα μεταλλα αναμεσα στα υλικα τα αποβαλλομενα απο τον θνησκοντα αστερα.
τριανταφυλλο

ΚΑΦΦΕΔΑΚΙ ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ;;;

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
O έβδομος ουρανός σε λήψη υπερύθρων, το αστροπαραγωγό νεφέλωμα γύρω απο τον αστέρα Ρώ των Οφιούχων
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Μια ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το Atacama Large Array (ALMA), ραδιοτηλεσκόπιο υποχιλιστομετρικών μηκών κύματος, έχει εντοπίσει μόρια σακχάρου στο αέριο που περιβάλλει ένα νεαρό άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο. Αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουν ευρεθεί σάκχαρα στον διαστημικό χώρο γύρω από ένα τέτοιο άστρο, και η ανακάλυψη καταδεικνύει ότι τα δομικά στοιχεία της ζωής είναι στο σωστό μέρος, την σωστή στιγμή, ώστε να συμπεριληφθούν σε πλανήτες που σχηματίζονται ή θα σχηματισθούν γύρω από τον αστέρα.

Οι αστρονόμοι ανεκάλυψαν μόρια γλυκολαλδεΰδης C₂H₄O₂ (CH₂OHCHO) στο αέριο που περιβάλλει ένα νεαρό ζεύγος διδύμων αστέρων, με μάζα παρόμοια του Ηλίου, που ονομάζεται IRAS 16293-2422, σε αστροπαραγωγό νεφέλωμα πλησίον του αστέρα Ρώ των Οφιούχων, όπου πριν είχε ανιχνευθεί υπεροξείδιο του υδρογόνου. Γλυκολαλδεΰδη έχει παρατηρηθεί στο διαστρικό διάστημα και προηγουμένως, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχει ευρεθεί τόσο κοντά σε ένα άστρο σαν τον Ήλιο, σε αποστάσεις συγκρίσιμες με την απόσταση του Ουρανού από τον Ήλιο στο ηλιακό μας σύστημα. Αυτή η ανακάλυψη αποδεικνύει ότι ωρισμένες από τις χημικές ενώσεις που απαιτούνται για την ζωή υπήρξαν σε αυτό το πλανητικό σύστημα κατά την στιγμή του σχηματισμού των πλανητών. Στο σύστημα ανιχνεύθησαν επίσης αιθυλενογλυκόλη, μυρμηκικό μεθύλιο και αιθανόλη.

"Στον δίσκο αερίων και αστρο-σκόνης γύρω από αυτό το νεοσύστατο ζεύγος αστέρων, ανιχνεύσαμε γλυκολαλδεΰδη, η οποία είναι μια απλή μορφή ζάχαρης, όχι πολύ διαφορετική από την ζάχαρη που βάζουμε στον κ α φ φ έ", εξηγεί ο Jes Jørgensen (του Niels Bohr Institute, Δανία), ο επικεφαλής συγγραφέας της συνεργασίας. "Αυτό το μόριο είναι ένα από τα συστατικά στον σχηματισμό του RNA, το οποίο - όπως και το DNA, με το οποίο είναι συναφή - αποτελεί ένα από τα δομικά στοιχεία της ζωής".

Η υψηλή ευαισθησία του ALMA - ακόμη και στο τεχνικώς δύσκολο εύρος μικρότερων μηκών κύματος στα οποία λειτουργεί - ήταν ζωτικής σημασίας για τις παρατηρήσεις αυτές, που έγιναν με χρήση μέρους μόνον του συνόλου των 64 κεραιών που το συναπαρτίζουν, κατά την προκαταρκτική φάση επαληθεύσεως των επιστημονικών αρχών λειτουργίας του παρατηρητηρίου.

"Αυτό που είναι πραγματικά συναρπαστικό στα ευρήματά μας είναι ότι οι παρατηρήσεις του ALMA αποκαλύπτουν ότι τα μόρια του σακχάρου προσπίπτουν προς το ένα από τα αστέρια του συστήματος", λέγει το μέλος της ομάδας Cécile Favre (του Πανεπιστημίου Aarhus της Δανίας). "Τα μόρια σακχάρου δεν είναι μόνον στο σωστό μέρος στον δρόμο τους προς έναν πλανήτη, αλλά κινούνται, επίσης, προς την σωστή κατεύθυνση."

Τα νέφη αερίου και σκόνης που καταρρέουν συρρικνούμενα για να σχηματίσουν νέα άστρα είναι πολύ κρύα, και πολλά αέρια στερεοποιούνται ως μόρια πάγου στην επιφάνεια των σωματιδίων της σκόνης, όπου τότε αναπύσσονται δεσμοί μεταξύ τους και σχηματίζουν πιο σύνθετα μόρια. Αλλά μόλις ένας αστέρας έχει σχηματισθεί στην μέση ενός περιστρεφομένου νέφους αερίου και σκόνης, θερμαίνει με την ακτινοβολία του τα εσωτερικά μέρη του νέφους σε περίπου θερμοκρασία δωματίου, με συνέπεια την εξάτμιση των χημικώς πολύπλοκων μορίων, και τα σχηματιζόμενα αέρια εκπέμπουν την χαρακτηριστική ακτινοβολία τους ως ραδιοκύματα, που μπορούν να αντιστοιχισθούν με την χρήση ισχυρών ραδιοτηλεσκοπίων, όπως το ALMA.

Το ζευγος IRAS 16293-2422 ευρίσκεται περίπου 400 έτη φωτός μακριά, συγκριτικώς κοντά στην Γη, το οποίο το καθιστά έναν εξαιρετικό στόχο για τους αστρονόμους που μελετούν την σύσταση των μορίων και την αστροχημεία γύρω από νεαρά αστέρια. Με την εκμετάλλευση της δυνάμεως των νέας γενεάς τηλεσκοπίων όπως το ALMA, οι αστρονόμοι έχουν τώρα την ευκαιρία να μελετήσουν μικρές λεπτομέρειες στα σύννεφα αερίων και αστροσκόνης που σχηματίζουν πλανητικά συστήματα.

"Ένα μεγάλο ερώτημα είναι: πόσο περίπλοκα μπορεί να γίνουν αυτά τα μόρια πριν ενσωματωθούν σε νέους πλανήτες ;;; Οι νέες παρατηρήσεις θα μπορούσαν να μας 'πούν κάτι νέο σχετικά με το πώς η ζωή θα μπορούσε να προκύψει αλλού, και οι παρατηρήσεις του ALMA πρόκειται να είναι ζωτικής σημασίας για να διαλευκάνουν το μυστήριο", καταλήγει ο Jes Jørgensen.

Το έργο περιγράφεται σε μια συνεργασία που εμφανίζεται στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

» MAIEYTHΡIO-NHΠIOTΡOΦEIO αστρων στον Μονόκερω, διπλα στον Ωρίωνα, τον ουράνιο Θηρευτή
» Οτι σε πάει στόν ΘΕΟ...
» Νέο τηλεπαιχνίδι στον Alpha